Fuji foto, pelikanen en pinguïns!

Helaas moeten we de luxe camping achter ons laten en gaan we weer door. We gaan naar Philip Island. Dit is denk ik één van de meest toeristische plaatsen van Australië. Hier kun je namelijk na zonsondergang pinguins het strand op zien lopen naar hun nesten.

Eerst stoppen we onderweg nog in San Remo. Een plaatsje waar de brug naar Philip Island ligt. Hier worden dagelijks om 12.00 uur pelikanen gevoerd door de plaatselijke fish and chipstent. Geweldige marketingstunt natuurlijk ooit geweest. Ze staan inmiddels in elke toeristische informatie folder beschreven en ze verkopen zo heel veel fish and chips! Tamelijk briljant!

Wij gaan eerst met de kinderen weer even naar een speeltuintje, waar wij onze dagelijkse take away coffee drinken. Dan is het bijna zover en lopen we naar de pelikanen. Inmiddels begint het vol te stromen met toeristen. Vooral veel Aziaten. Mijn zusje had al gewaarschuwd voor Chinees nieuwjaar, dan gaan ze als mieren door Azië en Oceanië. Ze heeft niets teveel gezegd… Ongelooflijk, alsof we in China zelf zijn.

Bijzonder aan de Chinezen is (net als bij alle Aziaten volgens mij en ik mag er iets van vinden als kwart-Chinees, tenminste dat vind ik zelf), dat ze overal foto’s van willen maken met zichzelf erbij op. Dit willen ze zo graag dat ze daadwerkelijk alle regels overtreden en zich tamelijk a-sociaal gedragen. Bij het pelikanen voeren zijn er lijntjes gespannen waar je achter moet blijven (ja, het is echt toeristisch).

Iedereen blijft dus netjes achter de lijnen, maar Chinezen niet, die denken: “oh, daar in het midden is veel ruimte” en gaan daar uitgebreid fotograferen. Er is echter een reden voor die ruimte in het midden: de pelikanen moeten naar zee kunnen rennen als de vis verkeerd om in de bek zit. Deze “ verkeerd om” vissen moeten ze dan met zeewater in hun enorme bek draaien om te voorkomen dat ze stikken in de uitstekende scherpe graten. Dit legde de dame van de fish and chips keurig uit. Ze geeft allerlei interessante weetjes over de pelikanen, hartstikke leuk en leerzaam. Uiteraard wil Claes alles weten: “mama, wat zegt ze, wat zegt ze, wat zegt ze” Sssst, als je effe stil bent, dan kan ik het ook horen, zodat ik het daarna kan uitleggen, ja maar wat zegt ze nou? Dusss, zo gaat het ongeveer bij elke excursie, dus ik kan altijd maar de helft uitleggen aan hem en met ene beetje geluk kan Bastiaan de andere helft vertellen aan ons!

Maar ik dwaal af, de dame van de fish and chips heeft ongeveer 10 keer moeten roepen en vervolgens waren alle toeschouwers naar een aantal Chinezen aan het schreeuwen, voordat ze eindelijk door hadden dat ze daar weg moesten. Het was tenslotte pas 10 keer verteld voordat het voeren begon. Dus eindelijk stond iedereen keurig achter de lijn.

Behalve de Chinezen waren de pelikanen ook erg indrukwekkend! Wat een enorme beesten en wat een snavel! Echt geweldig om te zien. Weer een geweldige ervaring rijker stapten we in de camper naar Philip Island!

Na de boodschappen een prima camping gevonden met een prima keuken. De kinderen hadden alle ruimte om te voetballenen speelden wat met de buurmeisjes. Rond een uur of zeven vertrokken we richting de pinguïns.

Onderweg sloten we aan in ene lange rij met busjes en we kwamen bij een enorme parkeerplaats. Oh nee, waar waren we nu weer beland. Vervolgens kwam je bij de entree met honderden mensen tegelijk en in het gebouw waren enorme merchandise winkels. Eigenlijk hadden we al gegeten en gedronken, maar ja, volgens iedereen moest je dit gezien hebben. Dus even slikken en maar naar binnen. We kwamen bij enorme tribunes vol met, jawel Chinezen. Bastiaan vroeg even aan een ranger wat de handigste plek was. dat was vooraan bij het strand. Gelukkig nog een zak van de luiers in mijn rugzak en het verschoonmatje van Janne, toch fijn dat ze nog niet zindelijk is. want het zand was al behoorlijk vochtig en doordat de zon onder ging werd het echt koud. (ok, in NL was het -6 ofzo, maar 15 graden is ook best koud hoor in een spijkerjasje).

Met Claes en Janne wat spelletjes bedacht om ze warm te houden en hun geduld te laten bewaren, want we moesten nog meer dan een uur op onze plek wachten voordat de eerste pinguïns zouden komen. De rangers vertelde tussendoor via een grote speaker aan alle honderden mensen allerlei dingen over de kleine pinguïns. daarnaast vertelden ze dat je vanaf het moment dat de zon ondergaat geen foto’s meer mag maken, anders worden de pinguïns bang en is de kans aanwezig dat ze niet meer aan land durven. Maar je raadt het al, de Chinezen luisterden daar niet naar. Ook vertikten zij het om op hun billen in het zand te gaan zitten. Dan zullen de dure designerbroekjes wel vies worden ofzo, maar de rangers waren er maar druk mee. Sit down on your but…. No pictures! En weer in de herhaling soms wel 20 keer tegen een zelfde dame, no sit down, no sit down in the sand… Uiteindelijk hebben ze een Chinese reisleider het in het Chinees laten omroepen, maar dan nog steeds niet luisteren. Ja, wij waren echt met stomheid geslagen… Zeker Claes, ons heilige boontje begreep er echt niets van.

Echter waren we niet voor deze bezienswaardigheid gekomen, maar voor de pinguins. Ja hoor, daar kwamen de eerste aarzelend het strand op gewaggeld. Oh nee, toch weer terug het water in en dan toch weer het strand op. Uiteindelijk liep 1 stoere pinguïn door richting zijn of haar nest. Al snelde volgde een groepje en nog een groepje en nog een… wat een geweldig mooi en vertederend gezicht. Sommige konden bijna niet meer lopen van de volle magen. Die waren 3 weken op zee geweest en eten zich helemaal vol en komen dan met een (over)volle maag weer terug om hun kleintje in het nest te kunnen voeren. Na vele pinguïns het strand op te hebben zien lopen zijn we naar de platforms gegaan, deze zitten rondom en bieden uitzicht op de nesten. Je ziet de pinguïns dan helemaal dichtbij voorbij lopen naar hun eigen nest. Ook zie je babypinguins (nog helemaal donzig) op de uitkijk staan om te zien of hun papa of mama terugkomt die avond. Echt indrukwekkend en een ervaring om nooit meer te vergeten! (wij hebben hier dus geen foto’s van, maar misschien als je op Facebook kijkt bij wat Chinezen, dat je wel voldoende foto’s kunt vinden)

Heel laat komen we weer terug op de camping, maar Claes en Janne moeten nog wel onder de douche. Die hebben aardig met zand gespeeld bij de pinguïns en Janne heeft ons ook allemaal onder gegooid. Rond 23.30 uur liggen ze eindelijk op bed en ze zijn de volgende ochtend alweer om 08.00 uur wakker. Wordt vast een gezellige dag met die twee…