Nog meer wandelen, Moederdag en Ubud Foodfestival
Op vrijdag bedacht om weer een wandeling te maken door de rijstvelden. Althans, dat ga ik doen met Janne op de heenweg. Bastiaan gaat met Claes nog een plaatselijke tempel bekijken op de scooter. Terug draaien we het om en gaat Janne met de scooter mee boodschappen doen en loop ik terug met Claes. Ik ga tenslotte die scooter niet meer op en heen en weer lopen is voor de kinderen wat te ver.
In Ubud lekker geluncht bij de Melting Wok, dit was de aanrader van de Nederlandse stagiaires en ’s middags kun je er wel lunchen zonder te reserveren. Toch nog gelukt om er een keer te eten. De eigenaresse blijkt Frans te zijn en het eten een beetje Thais. Grappig, is dat het menu uit maar drie gerechten bestaat die op een krijtbord zijn geschreven. Hier herken je echt de Franse inslag, want in Frankrijk zijn we dit ook vaak tegengekomen. Het eten is verrukkelijk.
Na de lunch gaan we weer naar huis, Janne met Bastiaan op de scooter en Claes met mij lopend door de rijstvelden. Met Claes nog wat winkeltjes bekeken, dat gaat wel met één kind, maar met twee vaak onmogelijk, dus ik grijp mijn kans! Daarna stappen we het wandelpad naar de rijstvelden weer op. Op de terugweg betekent het wel dat het omhoog lopen is, want de rijstterrassen lopen naar beneden en wij beginnen altijd boven. Gelukkig is het niet te steil en is het goed te doen. Al moet ik zeggen, dat ik er wel klaar mee was na twee stevige wandelingen….(met kinderen). Dat komt mede doordat je met Janne net niet rechtop kunt lopen als je haar aan de hand hebt en met Claes ga je van bijna rennend, naar slenteren, naar gewoon lopen en nog vier andere verschillende tempo’s. Vast goed voor de lijn, maar wel vermoeiend, zullen we maar zeggen.
Zaterdag lekker aangerommeld thuis, Bastiaan met de kinderen druk geknutseld voor Moederdag en heerlijk geluncht bij de Pyramids of Chi. Dat is een zeer westers, zweverig oord bij ons om de hoek. Je kunt er ook allerlei gongsessies en weet ik veel hoe al die dingen heten. Echt totaal geen tent voor ons en we krijgen ook spontaan jeuk van alle zweverige types die of teveel Eat, Pray, Love willen nabootsen, in de hippiejaren zijn blijven hangen of zogenaamd hip willen doen. Vervolgens hoor je die mensen ook zeggen bij binnenkomst, “oh je voelt de energie, wat een goede plek is dit!” Dan kun je ons echt wegdragen. Bastiaan en ik kijken elkaar aan en denken, tja je zit wat buiten het centrum, de lucht is hier schoon, minder lawaai en meer ruimte, daar krijg ik ook wel energie van. Maar goed, moet ieder natuurlijk zelf weten en wij zullen wel te nuchter zijn en ze hebben ons vast ook in een hokje gestopt. Maarrr het eten is er fantastisch! Daarom zitten we er ook al voor de 2e keer. Ze hebben ook hele lekkere desserts, brownie, lemontart en nog veel meer. Kunnen we dus ook niet weerstaan (gelukkig is het weekend en bijna Moederdag, tja ik kan alles wat krom is altijd recht lullen…). ’s Avonds eten we dan maar sober bij de buurman, ook heel lekker hoor!
Janne roept voor het naar bed gaan nog even dat ze de volgende dag om 07.00 uur naar mij toe mag lopen en dat ze dan de cadeauen (meervoudsvormen blijven lastig) boven haar hoofd gaat tillen. Ze is nogal geïnspireerd door de Balinese dames die de grootste vrachten op hun hoofd vervoeren. Ze draagt de prullenbak ook dagelijks boven op haar hoofd door de kamer. Maar goed zo schattig hoe ze geen geheim kan bewaren. Claes roept al drie dagen dat ik niet onder het bed en in zijn nachtkastje mag kijken (nu maar hopen dat het er niet beschimmeld uitkomt). Kortom ze bouwen de spanning op, zo vertederend, misschien wel het mooiste van Moederdag.
Dan is het zover om exact 07.00 uur (Claes kan de tijd zien op de babyfoon I-pad die op hun kamer ligt) komen ze naar onze slaapkamer. Ze doen de deur open en roepen vrolijk: “Goedemorgen!”. Alleen dat begin is al geweldig, meestal start de dag met mag ik de I-pad, mag ik bij jullie liggen, ik heb dorst, ik wil ontbijten en nog veel meer. Heerlijk zo’n start! Dan komen er twee prachtige knutselwerken tevoorschijn. Met harten en zelfgeschreven woorden van Claes. Zo mooi en lief. Claes heeft zijn cadeautje op zijn knutselwerk geplakt en helpt graag met het eraf halen. Er zitten hele mooie kleine lepeltjes van parelmoer in. Deze had ik al gezien en wilde ik wel graag om zeezout mee te scheppen bij een etentje. Maar toch niet gekocht. Bastiaan even attent als altijd heeft ze alsnog gekocht samen met Claes. Van Janne krijg ik een Maneki-Neko, zo’n kitscherige gelukskat met een bewegend pootje. Het zal mijn Aziatische bloed zijn, maar ik vind zo’n kat dus echt het einde en wilde die al lang hebben. Hier zijn ze echt overal te zien, dus dacht Bastiaan die haal ik ook voor Anique. Wat een top cadeau! Helemaal blij mee. Direct al een top Moederdag, mede ook doordat we op Bali zitten, dat zal niet veel vaker voorkomen met Moederdag denk ik (al mag het van mij wel jaarlijks). Uiteraard ontbijten we lekker en doen we rustig aan. Bastiaan brengt nog één keer voor vertrek onze was weg, doet nog een laatste keer boodschappen en we bakken even eieren voor de lunch.
In de middag gaan we weer via de rijstvelden naar Ubud. Dit keer niet naar het centrum, maar naar de andere kant van Ubud om het Ubud Food festival te bezoeken.
Heel leuk, met kraampjes van restaurants, met voor Bali bijzondere voedingsmiddelen (feta, Europees brood, Italiaanse panini’s en pies uit Aussie). Er zijn ook echte Foodtrucks. Zoals we die in Nederland ook kennen, lekkere eettentjes in een Volkswagen T2, heel leuk. Het eten is meestal ook Westers, zoals Pulled Pork met coleslaw, hamburgers en Hot Dogs. Gelukkig ook lekkere lokale gerechten en leuke combi’s. Zo heb ik een heerlijke burrito gegeten met Babi Ketjap en Bastiaan Spaghetti met Rendang. Leuk en lekker deze East meets West gerechten. Thuis ga ik daar ook maar eens mee experimenteren. Er staat ook nog een echte Indische wat hippere brouwerij met heerlijk bier. Zo zitten we dan op een matje, de kinderen op grote zitzakken, met een biertje en heerlijk eten. Echt genieten. Het voelt wel een beetje als Lowlands, zeker als er op een gegeven moment wel erg veel Westerse mensen om ons heen zitten, maar ach dat is dan maar zo. We genieten wel!
Claes en Janne willen ook nog een ijsje. Het ijs ziet er heerlijk uit en ze hebben bijzondere smaken met tempé, bamboe en avocado-chocolade. Deze laatste zal het in Amsterdam ook goed doen, waar de avocado’s niet aan te slepen zijn, misschien kunnen ze dit ook serveren in het nieuwe avocadorestaurant daar. Janne krijgt gewoon aardbei en vanille in een bakje. Claes wil graag een horentje, dus ik kies voor een zwart horentje van bamboe huppeldepup (weet niet meer precies wat het was) met chocolade en vanille ijs. Claes vond het in ieder geval heel lekker. Onze taxichauffeur Gede haalt ons daarna weer op en brengt ons thuis.
Dan breekt bijna het spannendste moment van Moederdag aan. De ontknoping van de competitie… Krijg ik mijn mooiste cadeau, waar ik zo op hoop en wordt Feijenoord kampioen? Of trekt Bastiaan alsnog aan het langste eind en wordt Ajax alsnog kampioen. We gaan het zo weten, want ik schrijf deze blog, terwijl we Langs de lijn luisteren, wel met heel veel vertraging…. brrrr spannend!
Yoehoe!!!! Feijenoord kampioen!
