Wandelen, eten en strand — Weg van hier!

Woensdag hadden we bedacht nog een keer naar Ubud te lopen via de rijstvelden wandeling. Dit ging al veel beter dan de eerste keer en eigenlijk verliep het heel goed. Onderweg in een leuk restaurantje wat gedronken, Claes en Janne ieder een glas vers geblenderd sap, daarop konden ze het laatste stukje ook nog wel lopen.

In het centrum wilde ik nog een souvenir voor mijn zusje kopen. Dit had ik al gezien, maar nog niet gekocht, dus helemaal naar die winkel gelopen waar ik het had gezien. Vervolgens moest Claes ineens enorm nodig naar de wc, erg handig, dus ik met Janne doorgelopen. Eindelijk bij de winkel aangekomen, bleek de winkel dicht… Gelukkig een spelletje kunnen bedenken met Janne, waardoor ze bleef lopen en snel naar het restaurantje waar ik met Bastaan had afgesproken. Dit was een tip die we hadden gekregen van de Nederlandse stagiaires die we waren tegengekomen. Helaas het zat helemaal vol, dit moet je 2 dagen vooraf reserveren. Dan nog maar een keer bij Biah Biah eten. Wederom erg lekker.

Tja, dat eten hier daar kun je wel wat blogs over schrijven, echt heerlijk! Terwijl Bastiaan nooit zo van het Aziatische eten was, kun je hem er nu bijna ’s nachts voor wakker maken, dus wordt vast vervolgd in Nederland!

Het bestellen van de gerechten gaat eigenlijk heel gemakkelijk, want de meeste dingen op de kaart kennen we wel als Nederlanders. We hadden ons niet zo gerealiseerd dat dit voor veel andere Europeanen niet het geval is. We hebben een aantal backpackers en toeristen al kunnen helpen met wat lekkers kiezen van de kaart, omdat zij echt geen flauw benul hebben van wat het voor eten is. Tja, die andere landen hebben Indonesië ook nooit bezet in het verleden en “wij” wel. Niet iets om trots op te zijn, maar daardoor hebben wij als Nederland al wel heerlijk kennis kunnen maken van de Indische keuken. Daarbij komen mijn oma en vader natuurlijk uit Indonesië, waardoor ik ook zeer regelmatig de lekkerste gerechten voorgeschoteld heb gekregen in het verleden! Bij thuiskomst ga ik eens proberen of ik iets van hun Indonesische kookkunsttalent heb meegekregen in mijn genen…

Onze favorieten zijn wel de Rendang, Sateh, Soto Ayam, Ayam Goreng, Nasi & Mie Goreng Special, Gado Gado, Loempia’s, Babi Ketjap, Pangsit, Cap Cay en bij Janne het gebakken ei. Claes die smikkelt wat af, die geniet ervan om zijn bordje vol te leggen met allemaal verschillende hapjes en dat dan allemaal op te eten. Hij maakt steeds een soort minirijsttafel op zijn bord. Eigenlijk hoe ik het ook mee heb gekregen vanuit mijn oma en vader.

Donderdag hadden we afgesproken met “onze” chauffeur Gede om een dagje strand te doen. Hij haalt ons al vroeg op, want eerst bezoeken we een traditionele Barong dans. We zitten mooi midden voor het podium, maar wel wat hoger op de tribune. De mannen van het orkest spelen al de voor ons al bekende traditionele muziek op een soort klokkenspel. Dan komt de Barong op en kan het spel beginnen. Claes vindt het heel spannend met alle gevechten, monsters en boze mannen. Hij gaat er volledig in op en roept soms ineens, oh kijk het is inderdaad wel een mens die erin zit, want ik zag zijn buik… terwijl ze al die tijd gewoon op blote voeten staan te dansen en ik steeds zeg dat het maar spel is, gaat hij er helemaal in op. Gelukkig loopt het goed af, maar Claes blijft er vol van en hij komt er steeds op terug. Janne vond het gewoon wel leuk, niets spannends aan. Na de voorstelling mogen Claes en Janne nog met een aantal spelers op de foto. Janne laat ze gewoon optillen door één van de mannen voor een leuke foto, doet ze echt niet moeilijk over, ondanks het best wel enge masker.

Met de dansers na de voorstelling op de foto

Na dit bijzondere vermaak rijden we door naar een orchideeën tuin. We lopen een stukje en dan komt er nog ene dame achter ons aan die wel een rondleiding wil geven. Dit stelt niet zoveel voor en ze wil eigenlijk alleen maar Janne vasthouden en aanraken en zorgen dat er leuke foto’s gemaakt worden van de kinderen. Alleen waar Janne het heel gemakkelijk toe liet bij de gemaskerde man, moet ze er nu niets van hebben en die dame maar haar best doen. Maar hoe harder zij haar best doet, hoe meer Janne zich van haar afkeert. Het lukt ons ook niet om het te veranderen en laten het maar zo. De dame zegt bij veel orchideeën, deze is heel populair in jullie land. Joh, dat weet ik ook wel, de Tuinland staat er vol mee, evenals het huis van mijn oma. Ik zie liever de orchideeën die wij niet hebben. Maar goed het was leuk en mooie en bijzondere orchideeën gezien. We drinken nog wat met Gede, de kinderen worden verwend door de mevrouw met allerlei snacks en we zijn klaar om door te gaan naar het strand.

Eerst nog even een stukje lopen om wat corrupte agenten te ontlopen. Die houden vaak chauffeurs met toeristen aan om die wat geld af te troggelen. Gede rijdt er langs, zodat wij verderop weer in zijn auto kunnen stappen. Ondertussen lopen wij goedlachs langs de agenten en zwaaien de agenten vrolijk naar Janne… En stappen weer in. Tja, dit is iets wat wij gelukkig (voor zover ik weet) niet zien gebeuren in Nederland.

Na een korte rit komen we aan bij het strand. Bij een restaurantje gaan we lunchen en dan mogen we de bedden gratis gebruiken. helemaal goed. Claes en Janne zijn helemaal blij en gaan direct in het zand spelen. Ze eten snel iets om weer verder te kunnen pelen. Af en toe vragen ze of ik mee ga de zee in, maar eigenlijk hebben we geen kind aan ze. Ook wel eens lekker, want meestal moeten we ze nogal entertainen als we ergens zijn. Als snel wordt het eb, daardoor is de zee nog rustiger en erg ondiep, zodat ze zelfs zelf bij het water kunnen en mogen spelen. wat genieten ze, dit kunnen ze dagen volhouden. Als we eens naar Bali gaan, wordt het denk ik Sanur. Wat een perfecte plek, veel locals, bijna geen toeristen, rustig strand en een hele rustige zee. Perfect!