Controle, Apen en school — Weg van hier!

Aangezien ik nog wat aan het herstellen ben, kom ik de deur amper uit. Alleen om te eten in de buurt. daarnaast durf ik ook (nog) niet echt weer scooter te rijden en kan ik maar met 1 oog kijken.

Bastiaan heeft helemaal geen last van deze zaken en kan wel lekker Ubud verkennen met de scooter. de ene keer neemt hij Claes mee en de andere keer Janne. Heerlijk vinden zij het. Van Parag, de bovenbuurman hebben we de tip gekregen om ’s ochtends heel vroeg tussen 6.00-7.30 uur naar het centrum te gaan. Er is dan een enorme markt met allemaal groente, fruit en offerbloemen. door het tijdsverschil zijn de kinderen toch vroeg wakker. Dus op een ochtend gaat Bastiaan al vroeg op pad met Janne. Ze kijken hun ogen uit op de kleurrijke en drukke markt. Hier halen alle locals, winkeltjes en restaurants hun ingrediënten. Volgens Bastiaan heel leuk om te zien, volgens Janne stinkt het er overal heel vies.

Kleurenfestijn op de Ubud ochtend markt.

Aan het einde van de ochtend worden we opgehaald door Gedde, de taxichauffeur. Hij brengt ons weer naar de kliniek voor de controle. We gaan express op tijd zodat we in Ubud kunnen lunchen, dingen kunnen bekijken en er ook te dineren. Kan ik ook eindelijk iets zien van Ubud! Volgens de arts gaan de wondjes de goede kant op en de pleister bij mijn oog is gehalveerd (hoera). Helaas nog niet helemaal over, dus over 3 dagen weer terugkomen. Ach, heb ik tenminste weer een Ubud-uitje.

Na dit bezoek lunchen we ergens en lopen door naar monkeyforest. Een belangrijke attractie in Ubud. Hier liggen tempels en zitten heel veel aapjes. Hartstikke leuk en er staat een prachtige oude boom met mooi uitzicht op het riviertje. de apen halen brutale streken uit en de kinderen kijken hun ogen uit. Uiteraard is Janne weer bang voor de apen als ze te dichtbij komen, dus die gilt het uit. Gelukkig tilt een mevrouw die naast haar staat haar snel op en geeft haar aan ons.

Na de apen, lopen we lekker rond in Ubud, we winkelen, lopen door kleine prachtige straatjes en genieten van het mooie Ubud. Waarbij het met kinderen wel echt opletten is, want het is zo druk met verkeer, dus helemaal rustig en op ons gemak lopen we er niet, maar we beginnen er aan te wennen. We eten heerlijk rendang in een leuk straatje, mmm lekker!

Na dit uitje doen we het de dagen erna weer rustig aan. Bastiaan brengt de was weg, haalt deze weer op bij de laundry. Doet boodschappen en rijdt wat rond. Het scheelt dat we eerder naar de Filipijnen zijn geweest, want nu begrijp je veel zaken hier ook beter en kunnen we ons direct prima redden.

Van Parag, de bovenbuurman, krijgen we bijzonder plaatselijk fruit, snakefruit en pommelo (zie "sinaasappelmondje Claes in foto boven). Ziet er bijzonder uit en is wel echt lekker. Inmiddels hebben we ook drakenfruit gehad. Hierover was Eef (in de Filipijnen) heel enthousiast. Maar daar was het zeldzaam en erg duur. Hier ligt het volop en is het doorsnee fruit. Het is inderdaad lekker en vooral Janne is fan. Het is namelijk knal roze, tja en alles wat roze is, is goed bij Janne. Het is echt een meisje!

Inmiddels zijn we weer fanatiek met school begonnen. Claes geniet er ook weer echt van. Veel knutselwerkjes over Lente, het thema van deze lesweken. “Ja maar mama ze hebben hier toch geen lente, het is hier toch altijd mooi weer en hetzelfde weer”. Dat klopt, maar jij hoort wel te leren wat lente is en wat daarbij hoort, in Nederland is het nu tenslotte wel lente.

School en knutselen, Janne doet graag mee!

Verder eten we bij de restaurantjes rondom ons huis, wandelen we wat in het rijstvelden bij ons huis en vermaken ons prima.

Rennen door de rijstvelden naast ons huis!

Nadrie dagen staat er weer een controle op het programma. Gede brengt ons weer naar de kliniek. Goed nieuws, pleister mag eraf ennnnn het mag weer nat worden, dus ik kan eindelijk mijn haren wassen. dat was inmiddels echt zo’n vies vet plak op mijn hoofd geworden, dat ik ook bijna niet meer de straat op durfde. Na dit goede nieuws en voorgoed gedag tehebben gezegd bij de kliniek gaan we Ubud weer verder verkennen. Er zitten talloze mooie kleine straatjes met heel veel “woonpleintjes” met allerlei offerpilaren, beelden en nog veel meer moois. Natuurlijk gaan we ook kijken bij Ubud Palace (Puri Saren Agung), maar die staat behoorlijk in de stijgers en bezoeken we Pura Desa (Temple). Echt zo bijzonder, we krijgen er geen genoeg van (de kinderen wel, dus dat geeft wat strijd…). Ook veel leuke winkeltjes, dus souvenirs genoeg ingeslagen. Ook voor de klas van Claes wat leuks gekocht. Hij was zo verwend door iedereen bij vertrek, dat hij nu ook iets voor de klas heeft gekocht. Hij kan niet wachten om weer naar school te gaan. Inmiddels hebben we afgesproken dat hij dinsdag 22 mei weer gaat beginnen. Hij heeft geluk, want de eerste dag gaat hij gelijk op schoolreis naar Dinoland. Hierover is hij zo enthousiast dat hij dit aan iedereen vertelt, zo leuk.

Op 5 mei bellen we met oma Alida, want die is jarig. Samen zingen we voor haar en ze pakt aan de telefoon samen ons het cadeautje uit dat we hebben laten maken en bezorgen bij haar. Jammer dat we er niet echt bij waren, maar dit was ook wel bijzonder. Na het bellen maken we een lange prachtige wandeling door de rijstvelden naar Ubud. Helaas valt Janne onderweg op haar mond en dat bloed natuurlijk en doet erg pijn. gelukkig staan we net bij een restaurantje en kunnen we het daar schoonmaken. We drinken wat en als het weer beter gaat, lopen we door naar Ubud. Haar tand lijkt te bloeden, maar het blijkt gelukkig alleen wat tandvlees te zijn en het haar tanden zitten nog vast. Ik zag ons alweer naar de kliniek of een tandarts gaan… Na het eten pakken we een taxi (onze taximan is niet beschikbaar vandaag) en slapen de kinderen al onderweg naar huis. Een leuke dag, die bij ons veel warmer was dan in Nederland. Daar moesten we het Bevrijdingsfestival missen, maar dit keer vanwege een goede en mooie reden. Niet vanwege een eerste chemokuur, zoals inmiddels 3 jaar geleden op 5 mei. Volgend jaar zijn we er weer bij en dan zorgen we voor lekker warm weer!