Briljant mooie uitzichten en oorpijn met “dokter” Janne
We staan vroeg op, want we hebben een flinke rit voor de boeg, we gaan naar de oostkust. We willen naar Bay of fires.
Het is een lange, maar prachtige rit, heel afwisselend, met boerenland, regenwoud, bergen en zee uitzichten. Wat zijn we verwend.
Claes heeft ineens oorpijn, dus hij wil geen luisterboek meer aanzetten voor Janne. We rijden over talloze haarspeldbochten over een pass, dus dat kan die oorpijn wel veroorzaken. Bastiaan en ik geven tips, zoals dat je even moet gapen of slikken. Janne vindt dat wel interessant, dus die roept naar Claes: “of even slapen of je moet even naar de dokter gaan”. Best bijdehand voor een meisje van 2. Als wij erom moeten lachen, lachen Claes en Janne natuurlijk keihard mee en is de oorpijn alweer vergeten en kan er weer een luisterboek aan.
Bay of fires is heel mooi. Helaas regent het, waardoor de zee minder blauw is en dus net iets minder mooi. Maar evengoed zijn de rode rotsen tegen de blauwe zee prachtig!
We besluiten direct door te rijden naar Bicheno, hier besluiten we 2 nachten te blijven. Hier op de camping bellen we even met opa en oma om ze een goede reis te wensen naar Melbourne, nog maar 5 nachtjes slapen en dan zien we ze in Hobart!
De volgende dag gaan we op tijd weg om Wineglass Bay te bezoeken. Doordat we op tijd zijn, kunnen we dichter bij het startpunt van de wandeling parkeren (gelukkig). Dan starten we de pittige wandeling naar boven, het is steil en het vraagt aardig wat coachvermogen om Janne boven te krijgen. Maar het lukt, zonder haar te tillen! Wat zijn we trots op haar! Claes die doet de route uiteraard weer dubbel, aangezien hij steeds komt kijken waar we blijven en dan weer terug naar boven rent. De wandeling wordt beloond, met werkelijk waar één van de mooiste uitzichten ooit! Het water is zo blauw, het zand zo wit en het ligt in een prachtige halve maand onder ons, een soort wijnglas, vandaar de naam. Het is de perfecte plek om te trouwen, nadeel is dat het wel wat klautervermogen vraagt, dus niet praktisch. Maakt ook niet uit, want we gaan tenslotte toch nooit trouwen. Dit gaat zeker in onze top 10 hoogtepunten van de reis komen!
Op de terugweg langs Friendly-beaches en een blowhole gereden in ons dorpje. Vriendelijk joh die stranden. Lag geen hond op het strand. De zee was ook zo wild daar, dus verre van vriendelijk... Weer zoveel moois op één dag gezien, bijna onwerkelijk. dus knijpen we onszelf maar weer in de arm om te kijken of we dromen, maar het is echt!