Launceston, Longford, musea en eindelijk een kapper!
Doordat we op tijd zijn vertrokken en het niet ver rijden is, zijn we op tijd op de camping. Besloten om alleen boodschappen te doen en verder niets. Nog wat schooloefeningen gedaan en ook Janne wil weer school doen, dus de oefening met het knutselen mag Janne ook meedoen. Daarna spelen de kinderen heerlijk met de ringen, het springtouw, het ritmischlint, de zaklampen en de stoelen. Hele parcours worden aangelegd en huppelend, rennend, kruipend en achterstevoren afgelegd. Ze hebben samen de grootste schik en we hebben geen kind aan ze.
Heerlijke camping met mooie zonsondergang
De volgende dag gaan we eerst rustig ontbijten en dan richting Lanceston. Daar is het uitgestorven en de meeste winkels zijn dicht. Wat blijkt, de Launceston Cup is die dag. Een belangrijke paardenrace, waar winkels voor dichtgaan. Wij dachten dat het de volgende dag pas was, maar blijkt dus al op woensdag te zijn. Dan maar lekker rondlopen in een rustig plaatsje. Prachtige gebouwen staan er met stijlen uit verschillende tijden. Echt heel bijzonder. We bezoeken een park, waar aapjes zijn en uiteraard weer een speeltuin, een art-gallery met een prachtige tentoonstelling over de natuur en kunst uit de omgeving. Daarna splitsen we op, de meisjes gaan naar het algemene museum van Launceston en de jongens gaan naar het automuseum. Dit zo benoemen, is de enige mogelijkheid om Janne mee te krijgen.
Het “meisjesmuseum” is fantastisch maar gaat al bijna dicht, dus besloten dat ik de volgende dag terug wil met Claes en Bastiaan. We hebben al eten in huis, dus we rijden snel terug naar de camping, waar de kinderen wederom parcoursje spelen. Heerlijk!
De volgende ochtend gaan we op tijd naar Launceston om aan de rand van het stadje met een skilift omhoog te gaan. Het is een enorm retro-vintage skiliftje met alleen een koordje ervoor. het lijkt meer op een stoeltje van een zweefmolen, dan op een skilift. Gelukkig wordt Janne met een speciaal tuigje aan mij bevestigd. Het is een prachtige wandeling naar beneden. Boven zien we nog 2 wallaby’s, dus het feest is compleet, zeker als de kinderen beneden ook nog in de speeltuin mogen spelen. Daarna door naar het museum. Geweldig!
Er staan allemaal opstellingen, waar je allemaal “ontdekkingen” kunt doen. Door bv heel hard aan een wiel te draaien wek je stroom op en kun je dingen in beweging brengen en nog veel meer van dit soort technische experimentjes. Claes en Janne krijgen er geen genoeg van (en wij vinden het stiekem ook leuk). Met Claes ga ik nog naar een dino-tentoonstelling, waar je zelf botten mag uitgraven, er zijn allemaal opgezette dieren, zodat we goed kunnen zien, welke dieren er allemaal zijn in Tasmanië. En voor Janne zijn er stomers en diesels (zij is in de ban van Thomas de trein, dus dit is leuk) en we lunchen er in een oud treinstel.
Daarna lopen we het centrum in en daar lijken we een goede kapper te zien. Ik moet nu echt erg nodig, want veel grijzer kan ik niet worden. Maar ik vind naar de kapper gaan echt veel erger dan naar de tandarts, dus ik stel het altijd uit. Daarbij ga ik al vanaf m’n 16e naar de Kinky-kapper en dat doe ik ook in Zwolle en elke keer als ik daar van ben afgeweken (eerst zat er nog geen Kinky-kapper in Zwolle), dan was het in mijn ogen mislukt, dus vandaar mijn angst. Hier is namelijk geen kinky-kapper te bekennen…SPANNEND! Maar goed, Bastiaan die houdt vol dat ik gewoon moet vragen of er nog plek is, dus ik trek de stoute schoenen aan en wat blijkt ze heeft nog net 1 gaatje direct op dat moment… We kiezen samen de kleur uit en dan begint het angstzweet al over m’n rug te lopen. Ik kan pas ontspannen als ik afreken. Wat blijkt, het is een super leuke kapster, ze heeft ook veel gereisd en we krijgen nog goede tips over onze vervolgreis door Tasmanië. En mijn haar? Fantastisch! Prachtige kleur, heel natuurlijk met een beetje een rode gloed, exotic brown, jawel. Prachtig geknipt, mijn krullen vallen weer mooi en mijn haar zit nu weer vanzelf goed. Tja, sinds die chemo ben ik gezegend met enorm fijne krullen, die erg gemakkelijk zijn, dus je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wel wat! Volgens de kapster is mijn haar ook in fantastische conditie en erg gezond, ik heb maar niet verteld, dat mijn haar ongeveer net zo oud is als mijn dochtertje van bijna 3 jaar. Dus voor niets bang geweest, in Melbourne was het Bastiaan niet gelukt mij op een kapperstoel te krijgen…
Tijdens mijn kappersbezoek heeft Bastiaan gezocht naar een geschikt wifi-punt. Om 17.00 uur hebben we een skype-afspraak met de juf van de wereldschool. Spannend, want we hebben niet zo heel veel aan school gedaan de afgelopen tijd. Maar goed, gewoon maar eerlijk zijn en dan horen we het wel. Claes gaat vandaag ook met haar in gesprek om te rijmen. Zodat de juf kan zien hoe Claes dit heeft opgepikt. Dus op een terras wordt de laptop geïnstalleerd en kan de chat beginnen. Janne en ik gaan een stukje wandelen met een take away flatwhite en vers geperste appelsap voor Janne. We hebben het zo slecht…
De skypesessie is goed gegaan en het rijmen ging goed. Dus snel richting de camping, want we moeten nog een klein halfuurtje rijden vanaf Launceston en we moeten nog eten en de kinderen douchen. Het was een drukke maar heerlijke dag!
