Hello Nieuw-Zeeland en hiep hiep hoera voor de jarige Janne!

Vanuit Sydney hebben we een late vlucht naar Christchurch. We hebben voor de zekerheid rekening gehouden met een vertraging van de Indian Pacific. In Nederland heeft de trein tenslotte heel vaak vertraging… Hier dus niet, dus we zijn veel te vroeg op het vliegveld, maar we vermaken ons prima.

Helaas heeft ons vliegtuig wel vertraging en hopen we dat de autoverhuur nog open is en we onze auto nog kunnen ophalen. Helaas wordt het nog spannender…

Nu waren ze in Australië al pietluttig met meegenomen etenswaren, maar Nieuw-Zeeland is nog veel erger. We hebben wandelschoenen in onze tas zitten en die moeten onderzocht worden. (Niet dat we die ook maar 1 keer aan gehad hebben, tja ik ben er gewoon geen type voor, ik ga het liefst backpacken op mijn pumps met m’n designer handtas). Na eindelijk de goede tas te hebben gevonden, worden ze goedgekeurd en kunnen we in de volgende rij, daar moet onze tas wederom open. Voor ons doen mensen hun tassen open (tja ik wil niet vervelend doen, maar het zijn weer Aziaten) en die zitten helemaal vol met wat dubieuze etenswaren, die worden dus ook één voor één afgevoerd (die Aziaten met hun etenswaren). Dit duurt echter wel wat lang allemaal en we krijgen het steeds benauwder, want de auto willen we ophalen. Uiteindelijk geeft de man die onze schoenen heeft goedgekeurd door dat wij al gecheckt zijn en mogen we door.

Gelukkig, er zit nog een dame bij de autoverhuur. Helaas blijken er geen autostoelen voor de kinderen te zijn. Gelukkig krijgen we de auto toch mee. Hopelijk gaat dat goed. Ach in de Filipijnen reden ze als gekken en hadden we niets eens een gordel om, dus laten we hier dan niet te moeilijk over doen. De volgende ochtend mag Bastiaan twee stoeltjes ophalen, hoera!

Buiten komen we erachter dat we echt een hele gave grote bak hebben gehuurd! Wij hebben nu voor een week of 6, een echte PC Hoofdtractor (ok het is geen Range Rover, maar een ordinaire Toyota, maar wel luxe en groot)

Het leuke is, dat Joost (broer van Bastiaan) ook is afgereisd naar Down Under. Grootste deel van de familie Beijaard zit dus inmiddels Down Under! Een deel in Australië, een deel in Nieuw-Zeeland en de rest in Tilburg.

Joost is ’s middags al ingecheckt en ontvangt ons in het huisje. Claes en Janne zijn helemaal door het dolle heen, maar ze moeten nu toch echt slapen, wij drinken nog een lekker biertje/wijntje met Joost. Gezellig!

Volgende dag slapen we uit tot 10.30 uur, dat is wel een nieuw record van de kinderen (en inmiddels van ons ook sinds wij kinderen hebben). We spelen wel vals door een tijdverschil van 2 uur. Na een uitgebreid ontbijt en wat aanrommelen rijden we naar de Botanische tuin. Heerlijk, al moeten we wel even wennen aan de “kou” hier! Het is hier maar rond de 22 graden. Daarna lekker samen uiteten bij een leuke Ierse Pub bij ons in de buurt.

De tweede dag besluiten we wat sneller te vertrekken en gaan we naar Banks Peninsula (al die Peninsula's ook, dit is al de 3e). Maar wat is deze weer mooi! We rijden met een prachtige route er naartoe en eindelijk krijgen we iets te zien van de schoonheid van NZ (dat gevoel heb je nl in Christchurch niet echt). Na diverse mooie uitzichten onderweg rijden we door tot Akaroa. Wat een enig plaatsje, (door Franse kolonisten opgericht). Gezellig, ze hebben een goede bakker, een goede speeltuin voor de kinderen en lekkere koffie. Lunch geslaagd! Na een wandeling door het dorp rijden we via de toeristische route weer terug. Zo mooi en vanuit elke punt kun je wel weer 100 foto’s maken van de baai. ’s Avonds eten we gezellig thuis

Op dag drie in Christchurch is het feest: Janne is jarig! (18 maart is het dan) Alweer 3 jaar. We hebben het huisje versierd en de tafel mooi gedekt. Claes heeft weer prachtige placemats geknipt. Janne vindt het fantastisch en ziet al snel de cadeaus. Zijn die voor mij? Ze is helemaal blij met de gehaakte Nina en het verpleegsterspakje voor Nina. Deze had ik al in Nederland gekocht bij Waanders (de mooie boekwinkel in de kerk in Zwolle, ook een bezienswaardigheid). Ik was er direct verliefd op en Janne nu gelukkig ook! Ook wel bijzonder dit cadeau, omdat Dick Bruna net voor het geven is overleden.

Na het ontbijt kan Joost zijn fiets ophalen en wij gaan in het winkelcentrum een taart uitkiezen met Janne. Het wordt een hele mooie en vette (zowel qua uiterlijk als qua inhoud) chocolade mud cake. Uiteraard mag ze een kaarsje met 3 uitblazen en zingen we voor haar. Zo blij met haar taartje en het feestje! Helemaal geslaagd! Er is ook nog een kaart van opa en oma, die ik stiekem heb gekregen van opa en oma in Tasmanië. Daar had Janne ook al mooie zelfgemaakte poppenkleertjes gekregen voor haar pop Naam. Ja, zo heet de pop echt. Komt nog uit de tijd dat ze de pop kreeg en wij vroegen hoe heet de pop: “Huh?” Welke naam geef je de pop? “Oh, Naam.” Dussss, ach ook wel grappig!

Joost gaat na de taart nog een eindje fietsen om te wennen aan zijn gehuurde fiets. Wij gaan naar het Canterburry museum in Christchurch.

De laatste dag rijden we richting Kaikoura gereden, maar dat halen we niet. We gaan tot Cheviot, we nemen nog een leuk toeristisch weggetje en zien een mooie lookout, daar worden we enorm verrast door een fantastisch uitzicht. Het heet Cathedral Lookout en de fantastische rotsformatie doet zijn naam eer aan. We lunchen in Cheviot en nemen dan de binnenlandse bergroute weer terug. Die is ook weer prachtig. ’s Avonds eten we heerlijk Thais met elkaar!

Dan zit het er alweer op en gaan onze wegen zich alweer scheiden. Joost gaat helemaal op de fiets van Christchurch naar Queenstown en neemt daar het vliegtuig terug naar Nld. Wij gaan de rest van NZ verkennen met de mega auto in een huisjestocht. Niet langer in een gezellige camper, maar in huisjes, appartementen of motels. Het begint hier echt herfst te worden en dan is kamperen meestal minder geslaagd.

Dag Joost, goede reis en tot over een paar maanden in Nederland!