Walhalla en Tarra-Bulga
’s Ochtends willen we op tijd weg, want we hebben een lange rit voor de boeg. We halen snel boodschappen en brood, want dat is lastig te krijgen op de volgende bestemming.
Onderweg zien we in een weiland langs de weg twee (!) Emu’s staan! Die hadden we nog niet gezien. Dus helemaal blij. Helaas kunnen we niet stoppen voor een foto. (ach ja en die waren we dan later toch weer kwijt geweest, alleen wisten we dat toen nog niet)
Onderweg stoppen we in Maffra voor een kop koffie. Dit is misschien wel de lekkerste koffie die we ooit hebben gehad. Echt genieten!
Snel rijden we verder via een prachtige toeristische route richting Walhalla. Eerst rijden we naar Rawson, waar de camping zit die we willen nemen. Ziet er geweldig uit en de plekken liggen mooi in het bos. Helaas is de camping vol. Er zijn weinig kampeermogelijkheden in de buurt, dus we hebben nog 1 kans, in Erica. Deze camping lijkt eerder een vuilstort, dan een camping. Dus zonder een geschikte overnachtingsplek rijden we door naar Walhalla. Deze plaats willen we bezoeken, vanwege de goudhistorie. Er is nog een echte stoomtrein die rijdt en je kunt een goudmijn bezoeken. We lunchen bij het dorpje. De trein vertrekt om 15.00 uur. We besluiten eerst nog even door te rijden naar het plaatsje. Een heel oud en bijzonder plaatsje. Tijdens de hoogtijdagen van de goudkoorts woonden hier wel 4000 mensen, nu wonen er nog maar 21 mensen.
Rond 14.30 uur arriveren we weer bij het treinstation. Wat zien we tot onze schrik, de trein rijdt alleen in het weekend en op feestdagen. Aangezien het vrijdag is en geen feestdag (meer), hebben we dus pech. Hier hadden we ons enorm op verheugd, dus was weer een mooie les omgaan met teleurstellingen. Een oude man (één van de 21 inwoners) wilde ons wel rondleiden en het verhaal van de spoorlijn vertellen. Hij vond het zo sneu dat we een dag te laat en te vroeg waren. Ook een dame die werkzaam was bij het station heeft ons het station laten zien.
Om 15.00 uur begon ook een rondleiding door de goudmijn, dus als we gingen opschieten konden we die nog wel halen. Het was even heel snel een berg oplopen (best lastig met een soms ietwat tegendraadse 2-jarige peuter), maar we hebben het gehaald. Samen met nog een echtpaar kregen we een uitgebreide rondleiding door de goudmijn. Hartstikke interessant, dit was ook bovenverwachting en hadden we niet willen missen.
Daarna snel door, want de eerstvolgende camping die aan onze eisen voldoet, was nog zeker 1,5 uur rijden. Erg spannend dus of we dit dan een goede camping was en of er plek was. De kinderen hielden het gelukkig goed vol.
Uiteindelijk kwamen we op de mooiste autoroute van de wereld terecht. Je hebt het programma gevaarlijkste wegen van de wereld. Nou wij kunnen meedoen met het programma mooiste autoroutes van de wereld. Dwars door een koel klimaat regenwoud. Bizarre hoge bomen met allemaal varens eronder. Ik ben bang dat we nu het mooiste al gezien hebben van de gehele reis. De rest van onze route moet van goede huizen komen om dit te overtreffen!
Vervolgens kwamen we bij de camping na de prachtige route, die volgens Claes wel voelde alsof we in een knikkerbaan zaten! Lijkt die camping overvol, oh oh. Het is al 18.00 uur en de eerste wallaby is alweer gespot onderweg. Gelukkig is er nog 1 plek. Naast ons staan mensen met een jaarplaats, hele leuke mensen. Die schrokken zich wild bij het oprijden van de camping. Zat de hele camping overvol, terwijl er normaal hooguit drie andere plaatsen bezet zijn. Wel een prachtige camping ook midden in het varen regenwoud, we besluiten twee nachten te blijven om het prachtige Tarra-Bulga park verder te verkennen.
De volgende ochtend doen we lekker rustig aan en rond 11.00 uur vertrekken we naar Yaram. Dit is een iets grotere plaats verderop. Daar halen we boodschappen, eten voor de lunch en het ontbijt de volgende ochtend. Daarna rijden we door naar Balook. Hier start een mooie wandeling die ook geschikt is met de kinderen. De Lyrebird route. De Lyrebird is een bijzondere vogel die wat weg heeft van een fazant. Janne die vindt wandelen inmiddels fantastisch en roept dan: “ik wil ver lopen”. Dus lopen we een wandeling van 2.4 km. De kinderen jagen met al hun lawaai alle wildlife weg, maar uiteindelijk lukt het mij om een glimp van een lyrebird op te vangen. Dan roep ik de anderen en is hij helaas alweer weg, dus ook geen foto kunnen nemen. (was dan nu toch ook verdwenen door het kapotgaan van de sd-kaart)
Daarna rijden we door naar Tarra Valley voor nog een wandeling. Deze wandeling is ook nog weer 1.2 km en gaat naar de Cyathea Falls. Vooral deze wandeling is echt fabelachtig mooi. Zelden zoiets moois gezien. Prachtige oude bomen, mooie varens en een prachtig riviertje met een mooie waterval. De kinderen vinden het een mooi pad, met omgevallen bomen, holletjes in bomen, paddestoelen en nog veel meer. Wat zijn wij blij, dat de camping in Rawson vol zat en we hier zijn beland! (Dat we deze foto’s niet meer hebben vind ik het ergste, maar de herinneringen blijven!)
’s Ochtends hadden we gevraagd of we nog een nacht konden blijven. No worries! Ook gaf hij aan, dat we nu ook wel op het veld konden. Die plek leek iets beter en met minder muggen. Dus ’s middags geïnstalleerd op de nieuwe plak. Een mooie ruime plek, vlak bij een eeuwenoude regenwoudboom. Bij het toiletgebouw blijkt er ook nog een koala in de boom te zitten, dus wat wil je nog meer!
’s Avonds doe ik een inhaalrace met het schrijven van blogs. Bastiaan sluit aan bij de buren, die een mooi kampvuur hebben en ons hebben uitgenodigd. Na een tijd typen, sluit ik ook aan bij de buren. Dat is inmiddels wel een groep van 10 mensen. Heel gezellig! Lekker warm bij het haardvuur en we komen lekker veel te weten over Australië. Kortom een heerlijke camping met fijne mensen!
