Een echte toeristische excursiedag
Woensdag 21 december hebben we de echte toerist uitgehangen. We hadden nummer van Leo gekregen (die rijdt altijd met zijn busje voor excursies van het resort van Eef). Dus we hadden voor een excursiedag met hem afgesproken dat hij ons rond 10.00 uur op kwam halen. Keurig op tijd stond Leo bij ons voor de deur samen met Gilbert, die hem bijstaat bij alle uitjes.
Afgesproken dat ze ons alle mooie hoogtepunten van het eiland laten zien! Leuk even de echte toerist uithangen! Direct vertrekken we en scheuren over de wegen. Het zijn allerlei slingerwegen en we zien van alles. We stoppen eerst bij een aangelegde waterval. Dit is aangelegd om het water van een meer naar de rijstvelden te krijgen. Ziet er mooi uit en vooral de gigantische libelles die er rondvliegen zijn indrukwekkend. Ook zien we er de “levende” mimosa groeien. Dit is een klein plantje, dat als je die aanraakt dat die dichtgaat. (ken ik vanuit het tuincentrum).
Op naar de Chocolate Hills. Deze staat in de top 15 bezienswaardigheden van de Filipijnen en wij zitten er dus vlakbij. Dit is ook helemaal terecht. Het zijn prachtige heuvels achter elkaar en het is een prachtig landschap, dat je echt niet wil missen. De naam komt voort uit het feit dat ze gedurende de droge maanden bruin kleuren en het lijken dat echt Chocolate Hills. Wij zitten in het regenseizoen, dus ze zijn groen, maar ook nu heel mooi en bijzonder. vanuit het uitkijkpunt heb je ene prachtig uitzicht. Al moet je wel je best doen om een foto te maken zonder selfiemakende toeristen erop. Want is een zeer drukbezochte attractie.
Daarna rijden we door en stoppen bij een fruitkraam om wat bananen te kopen. Deze zijn voor de long-tail- monkeys. We komen bij een spoorboom waar we toegangsgeld moeten betalen. daarna rijden we een park in, wat eigenlijk gewoon een stuk regenwoud is. Prachtig, veel soorten bloemen en planten. Ook heel veel soorten orchideeën. Kortom dat is al erg geslaagd. Helaas te hobbelig, donker en te snel voorbij, zodat we geen foto’s kunnen maken. Dan komen we bij een veld, Gilbert gaat voor ons de bananen in stukken snijden. Voor ons is ook net een auto met een gezin die aapjes komt kijken. En de apen reageren heel geconditioneerd. Zodra ze de man horen roepen en de bananen in de gaten krijgen komen ze toegestroomd van alle kanten. De bedoeling is om een stukje banaan in de hand te nemen en die pakken ze er dan zo uit… Ze pakken het echt met hun hand uit jouw hand. Heel bijzonder is het verschil tussen de apen, ze hebben echt allemaal hun eigen gezicht en ook de hiërarchie is direct zichtbaar tussen de apen. Er lopen ook hele schattige baby-aapjes bij. Een hele leuke (toeristische) ervaring, maar wel veel leuker nog dan de Apenheul. Dan begint het te regenen en vertrekken we snel naar de volgende toeristische attractie, de vlindertuin.
Na ook hier entreegeld te hebben betaald krijgen we een gids toegewezen, hij noemt zichzelf nr 22 en vindt vooral zelf de grap hilarisch. Al snel blijkt dat hij bij elk ding een “vaste” grap heeft die hij bij elk groepje weer maakt. Ach ja, hij doet zijn best!
Overigens vertelt hij wel heel duidelijk over de verschillende vlinders, laat zien welke de grootste zijn op de Filipijnen, het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes. En er zijn zelfs vlinders die half man, half vrouw zijn (de ladyboy, ha ha). Deze zijn zeldzaam en leven ook veel korter dan de andere vlinders. namelijk maar max. 7 dagen en gewone rond de 21 dagen. Claes mag ook een rups op zijn hand hebben, want we bekijken alle stadia van rups tot vlinder.
Heel veel mooie, bijzondere en grote vlinders gezien. ook mooie foto’s kunnen maken en onze gids wilde graag van die gemaakte foto’s maken. Dus we hebben ook een echte toeristische fotoserie gemaakt. We leken wel Aziaten! (we integreren steeds beter)
Toen werd het echt tijd voor de lunch, we hadden enorme trek en ze hadden iets met een boot geregeld voor de lunch. ok, dachten we, vast prima. Nou, we kwamen toch bij een enorme kitsch vertoning, echt onbeschrijflijk. Ik denk dat we dit echt nooit meer in deze extreme vorm gaan meemaken. Dus alleen daarom al de moeite waard! Er liggen allemaal traditionele rieten boten. Deze zijn helemaal op z’n “Van der Valk” chic gedekt Je koopt een arrangement en je krijgt een boot toegewezen. Wij waren de laatste op onze boot, dus werden aan de laatste plaatsen gezet. Op de boot is een buffet en dan kun je lekker van alles opscheppen. Hartstikke prima Filipijns eten. Ook is er live muziek door een man met gitaar, die lekker foute kerstnummers zingt. Dan gaat de boot varen. hartstikke mooi over een rivier door het regenwoud. Voelt een beetje als de Fata Morgana of zo, heel mooi. Totdat we ineens voor een andere boot stoppen. En daar staat een heel dorp op in traditionele kleding en die gaat voor ons zingen, banjo spelen en dansen. Dat voelt echt alsof je naar zo’n dansende aap in zo’n kastje kijkt die je vroeger had. Vond ik redelijk gênant. Aan de andere kant, ze verdienen er ook hun geld mee. Maar wij voelden ons er niet heel goed bij.
Tenslotte draait de boot weer om en ga je weer terug. Onderweg nog wel leuk wat jongens die lekker aan touwen het water in aan het slingeren waren, dus dat is wel leuk, want dat is dan weer het echte leven! Maar de boten zitten afgeladen vol en mensen vinden het fantastisch er was ook een familie een verjaardag aan het vieren, dus in de Filipijnen is dit echt een gewild uitje, ook onder de eigen bevolking. dus toch ook wel weer leuk om mee te maken.
Als laatste gaan we naar de spookdiertjes, Tarsiers. Uiteraard betalen we eerst weer entree. Vervolgens staan er borden, dat je heel stil moet zijn, geen geluid mag maken, niet mag flitsen enzovoort. Het zijn namelijk nachtdiertjes en elk onverwacht geluid of licht kan zoveel stress geven, dat ze zelfmoord kunnen plegen. Nou dat willen we zeker niet op ons geweten hebben. Het zijn hele kleine diertjes van ongeveer 15 cm hoog, eigenlijk zo groot als een cavia en dan met van die hele mooie, aandoenlijk lieve grote ogen. Ze hebben per diertje wel ongeveer een voetbalveld aan leefgebied nodig en leven dus ook echt in regenwoud gebied. de gids gaat ons voor en heel stil lopen we door een stuk regenwoud over een heel glibberig en modderig pad. Dan blijft de man staan en wijst ons op een Tarsier. Ik ben op slag verliefd, wat lief! Bastiaan probeert foto’s te maken, maar best ingewikkeld, want hij zit goed weggedoken. Uiteindelijk al wandelend kan de gids ons er 5 laten zien. En heeft Bastiaan ook nog wat mooie foto’s kunnen maken. Heel veel muggenbulten, moddervlekken, maar vooral een hele mooie ervaring rijker komen we weer uit de bosjes. Daar kunnen we onze slippers en benen afspoelen, dat is wel fijn voor Leo zijn bus….
Dan zit de dag erop en moeten we nog zo’n 2 uur terugrijden naar Anda. Dit gaat over hele kronkelige wegen en uiteindelijk moet Janne toch overgeven. We waren er al bang voor (is snel wagenziek, maar we stopten steeds op tijd en dan ging het net goed. Maar dit lange stuk niet, maar goed kleren uit en we kunnen gewoon door. Dus bus hebben we aardig schoon kunnen houden, gelukkig.
Dan worden we weer thuis afgezet en gaan Leo en Gilbert weer naar huis. Ze wonen ook in Suba, dus we zijn bijna buren. Wat een fantastische dag en wat hebben we veel mooie dingen gezien. Niet alleen de toeristische attracties, maar ook zoveel mooie mensen, dorpen, kerken, dieren, talloze soorten bomen, palmbomen, bloemen, kortom wij gaan heel moe, maar voldaan naar bed.
